Í hinsta sinn að heiman lágu spor mín
því ég hamingjuna fann ei lengur þar
og hratt ég gekk í fyrstu uns ég heyrði fótatak,
og háum rómi kallað til mín var.

 

Kallað: "Bíddu pabbi, bíddu mín.
Bíddu því ég kem til þín.
Æ, ég hljóp svo hratt,
að ég hrasaði og datt.
Bíddu pabbi, bíddu mín."

 

Ég staðar nam og starði á dóttur mína
er þar stautaði til mín svo hýr á brá,
og mig skorti kjark að segja henni að bíllinn biði mín
að bera mig um langveg henni frá.

 

Hún sagði: "Bíddu pabbi, bíddu mín.
Bíddu því ég kem til þín.
Æ, ég hljóp svo hratt,
að ég hrasaði og datt.
Bíddu pabbi, bíddu mín."

 

Ráðvilltur ég stóð um stund og þagði,
en af stað svo lagði aftur heim á leið.
Ég vissi að litla dóttur mín hún myndi hjálpa mér
að mæta vanda þeim sem heima beið.

 

Hún sagði: "Bíddu pabbi, bíddu mín.
Bíddu því ég kem til þín.
Æ, ég hljóp svo hratt,
að ég hrasaði og datt.
Bíddu pabbi, bíddu mín."